Historia zamku sięga 1398 roku, kiedy to rozpoczęto budowę twierdzy na wyspie utworzonej przez rzekę Węgorapę. Zamek miał kształt nieregularnego pięciokąta z dwoma lub trzema ceglanymi skrzydłami, flankowanymi na rogach przez trzy cylindryczne wieże. Czwarta wieża znajdowała się wewnątrz dziedzińca i służyła jako łącznik komunikacyjny. Po wschodniej stronie twierdzy znajdował się również mały zamek wstępny. Na przestrzeni wieków zamek kilkakrotnie przechodził z rąk do rąk, by w końcu w 1525 roku, po sekularyzacji Zakonu Krzyżackiego, stać się własnością państwa. Inwentarze z XV i XVI wieku pokazują, że w tym czasie w zamku znajdowała się kaplica św. Katarzyny, a także browar, spiżarnia, piekarnia, kuchnia i zbrojownia.
Obok zamku znajdował się również młyn. Na przestrzeni wieków zamek był kilkakrotnie odnawiany i dziś jest popularną atrakcją turystyczną, oferującą zwiedzającym wgląd w jego fascynującą historię.
Podbój Galindii przez Krzyżaków pozwolił im założyć placówki obronne i wojskowo-administracyjne. Jedną z takich placówek był właśnie ten zamek, który został wzniesiony w 1398 roku na wyspie rzecznej położonej w widłach rzeki Węgorapy. Potrzeba stworzenia takiej warowni wynikała z naturalnych warunków otoczenia, gdyż znajdowała się ona pomiędzy jeziorami Niegocin i Mamry, które były ważnymi obwodnicami. Zamek krzyżacki w Węgorzewie był zamkiem murowanym i służył jako ważne centrum wojskowe i administracyjne dla Krzyżaków.
